Op 24 april 1918 wordt de SGP opgericht. Bij de verkiezingen die kort daarop (5 juli) gehouden kreeg de partij nog onvoldoende stemmen voor een Kamerzetel. Wel deed partijleider ds. G.H. Kersten van zich horen door te ageren tegen “de verontreiniging van het water en den openbaren weg en van den dampkring”. In het kader van de volksgezondheid en uit zorg voor de omgeving diende de overheid dit alles tegen te gaan.

Bij de volgende verkiezingen blijkt de achterban zodanig gegroeid dat de SGP onder leiding van ds. G.H. Kersten voor het eerst een Kamerzetel behaalt.

Na de zogenaamde ‘Nacht van Kersten’, op 10 november van datzelfde jaar, valt het eerste kabinet-Colijn over een motie die namens de SGP is ingediend. Deze motie pleitte voor afschaffing van het Nederlandse gezantschap bij het Vaticaan. De motie wordt aangenomen, waarna vier KVP-ministers de volgende dag besluiten om af te treden. 

De felle oppositie van de SGP onder leiding van ds. Kersten werd door een groeiend aantal groepen kiezers gewaardeerd. Bij de verkiezingen wist de partij drie zetels te behalen. Naast ds. Kersten mochten ds. P. Zandt en ir. C.N. van Dis in de groene kamerbankjes plaatsnemen.

De eerste studievereniging wordt opgericht. In de daaropvolgende jaren wordt daarvan landelijk veel werk gemaakt en ontstaat het Landelijk Verband van Staatkundig Gereformeerde Studieverenigingen. Uiteindelijk zullen deze verenigingen uitmonden in de SGP-jongerenorganisatie.

Ds. Kersten had zich vanaf het begin tegen het Nazisme gekeerd. Niettemin had was hij volgens de Zuiveringscommissie bij zijn pogingen om, mede dankzij zijn inspanningen opgerichte, instellingen op het gebied van onderwijs en media te behouden, regelmatige te ver gegaan in zijn samenwerking met de Duitsers. Die conclusie bracht ds. Kersten ertoe zich niet opnieuw herkiesbaar te stellen voor de Tweede Kamer. Ds. Zandt werd de nieuwe partijleider, en werd na de verkiezingen in de Kamer vergezeld door ir. Van Dis.

De SGP had in de begin jaren geen werk gemaakt van structurele studie en bezinning. Daarin kwam verandering met de publicatie van Uiteenzetting van het Beginselprogram der SGP door ds. Zandt.

Docenten en leerlingen van kweekschool ‘De Driestar’, waaronder mr. L.J.M Hage en M. Golverdingen, starten het studieblad Onderling Kontakt. Dit blad werd in 1975 omgezet in het tijdschrift Zicht. Het verschijnt nog de altijd elk kwartaal.

De Stichting Studie en Voorlichtingscentrum SGP wordt opgericht. Dit was de voorloper van de huidige Guido de Brès-Stichting, het Wetenschappelijk Instituut voor de SGP.

Met de verkiezing van ir. L van der Waal is de SGP (samen met GPV en RPF) vanaf juli 1984 ook vertegenwoordigd in het Europees Parlement. Tijdens de campagne maakte Van der Waal onder andere een punt van de loonkloof tussen man en vrouw: “Mannen en vrouwen moeten in gelijke omstandigheden wel gelijk worden behandeld bij salariëring en overige arbeidsvoorwaarden.”

Op 26 april 1986 wordt onder de titel ‘Onze vrijheid bedreigd?’ de eerste SGP-jongerendag gehouden. Die is zo succesvol dat twee weken later een tweede bijeenkomst wordt gehouden.

De rijke verscheidenheid van gaven en capaciteiten tussen man en vrouw mag volgens de SGP niet worden genegeerd. Maar, zoals we eerder SGP-vertegenwoordiger in het Europees Parlement zagen beweren, in gelijke omstandigheden dienen mannen en vrouwen wel gelijk te worden behandeld. Lang voordat het een speerpunt werd van achtereenvolgende regeringen, werd dit standpunt in het SGP-Beginselprogramma als volgt verwoord: “Maatregelen ter erkenning van de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen worden positief beoordeeld.”

Het was een heel bijzondere en buitengewoon spannende verkiezingsavond. Nadat de stembussen bij de Kamerverkiezingen in mei gesloten waren, leefden de staatkundig-gereformeerden tussen hoop en vrees. Zou hun derde man, de jonge Raad van State-jurist Van der Staaij, de tweekoppige SGP-fractie (Van der Vlies en Van den Berg) kunnen komen versterken? Aan het eind van de avond leek het duidelijk: helaas, net niet gelukt. Van der Staaij kroop tussen de lakens, want ook na een teleurstelling heeft een mens slaap nodig. Tot, rond 3.00 uur ‘s nachts, Van der Vlies hem wakker belde: “Kees, je bent toch gekozen!” Met dank aan de lijstverbinding met GPV en RPF, die de SGP een restzetel opleverde. Maar vooral – zo dacht elke SGP’er – met dank aan God.

Na bijna 30 jaar Kamerlidmaatschap, draagt Van der Vlies het leiderschap over aan Van der Staaij. Op de blauwe Kamerzetels neemt na de verkiezingen prof. dr. Elbert Dijkgraaf zijn plaats in.

De SGP wordt ‘Stille Gedoog Partner’. Doordat het eerste kabinet-Rutte geen meerderheid heeft in de Eerste Kamer, wordt regelmatig intensief overlegd met fractieleider Van der Staaij en senator Holdijk om zich te verzekeren van haar steun. De regering is bereid rekening te houden met de opvattingen van de SGP. Zo wordt het aantal koopzondagen niet uitgebreid en worden wet- en regelgeving rond abortus en euthanasie niet verruimd.

Bij de Tweede Kamerverkiezingen op 15 maart 2017 werden meer stemmen dan ooit uitgebracht op de kandidaten van de SGP: 218.950 stemmen.

Het historische stemmenverloop van de SGP laat het patroon van een golfslag zien. In de beginjaren groeide de partij als kool. In 1922 één, in 1925 twee en in 1929 drie zetels (de TK telde toen nog 100 zetels). In 1946 doorbrak de SGP de grens van 100.000 stemmen en in 1972 passeerde zij de 150.000. Voorlopige piek was de uitslag van 1977 met 177.010 stemmen. Met name door de concurrentie van de nieuw opgerichte RPF, later met het GPV gefuseerd tot ChristenUnie, zakte het stemmental terug naar 150.000 in 2003. Vanaf 2006 zit de SGP in de lift.